Deniz DEMIRKAPU, 100% kickboksen

Deniz DEMIRKAPU is een jonge brusselse bokser met een boeiend traject. Hij maakt deel uit van diegene die gelijktijdig leerden stappen en een high kick geven. Maar zijn verhaal bestaat niet enkel uit predisposities en een gunstige omgeving. Deniz is een brute diamant gevormd door een onvergelijkbare passie. Hardnekkig en gevaarlijk, dwingt hij zich op met gemak en in stijl als één van de meest belovende boksers uit zijn generatie. 

Deniz is de zoon van d’Yilmaz DEMIRKAPU die de ring heerste met talent en spektakel in de jaren 90 en 2000. Ik ben begonnen vanaf ik kon stappen. Mijn vader gaf mij lesjes in het salon, hij deed me slagen, high kicks geven, de split doen. Voor mij was dit normaal, ik zag mijn vader boksen, ik ging mee naar de gala’s, ik was altijd met hem, ik speelde continu in dit universum, het was normaal. Maar gedurende deze eerste jaren was dit universum zo normaal voor Deniz dat het hem niet echt interesseerde. Hij speelde liever voetbal. Het is rond 9 jaar dat de magie plaatsvond. 

Deniz startte met competitie in 2010, bij Valon. Hij voerde zijn eerste wedstrijd uit op een gala FORCE & HONNEUR door zijn vader georganiseerd. Een symbolische avond, als teken van erfenis waarbij Yilmaz DEMIRKAPU zijn laatste pro wedstrijd doet, zijn zoon wint zijn eerste wedstrijd. 

Drie jaar later richt zijn vader het team Badboys op, een familiaal team aangezien het gespendeerd is aan twee vechters : Deniz en zijn kleine broer. 

 Zijn traject in de junior was intens, winnaar van een toernooi van 16, Belgisch kampioen vanaf het eerste jaar, veel wedstrijden, veel overwinningen, 30 om precies te zijn alvorens een eerste nederlaag te kennen en dit niet tegen Jan en Alleman : Elias MAHMOUDI, reeds wereld kampioen junior IFMA. 

Hij doet vroegtijdig zijn klasse C en B. Ze zijn snel, even snel als de wedstrijden waaruit ze bestaan : Ik won bijna al mijn wedstrijden met KO in de eerste of tweede ronde, het was zeer gemakkelijk voor mij om mijn tegenstanders te doen neergaan vanaf dat er geen beschermingen meer waren.  

Zijn grootste herinnering gedurende deze periode is zijn eerste B aprtij in Cork, in 2015, de avond ervoor op de hoogte gebracht, hij bestreed een 5X2 tegen een ier, Ryan SHEEHAN. Een wedsrtijd in het buitenland, een ervaren tegenstander, zonder bescherming, knieën naar het hoofd toegelaten, … Het is heel een wereld die hij die dag ontdekte ! Deze ervaring liet een sterke indruk achter. Een ding is zeker bij het bekijken van het FILMPJE : hij heeft het publiek verleid en het respect van zijn tegenstander afgedwongen. 

Deniz is een strijder waarvan het profiel niet overeenstemt met de IFMA competities. Hij houdt niet van beschermingen, noch het formaat van de wedstrijden, noch de heel afwisselende niveaus van de tegenstanders. Wat hij wil herbeleven is de ervaring tegen de ier, wat hij wil bereiken is de A klasse en tonen wat hij kan. 

Het laatste seizoen trainde Deniz bij Queensbury in Brussel en starte hij met zijn professionele carrière. De eerste twee wedstrijden hebben een bittere smaak voor Deniz die spijt heeft van een slecht beheer van zijn conditie en zijn geest. Aangezien het onmogelijk is deze opnieuw te doen, leert hij om zich op te dwingen in de volgende. Deniz is gefocusd, verstikkend, hij rolt zich op rond zijn tegenstanders, hij maakt gebruik van een goede engelse boks en plaatst zijn voorkeur wapen, de knie, 4 opeenvolgende overwinningen met TKO volgen in zijn PALMARES. 

Dit jaar vinden wij hem terug in Amsterdam, binnen het talentvolle team Elite. Ik heb België verlaten om naar een superieur niveau te gaan, ik ga naar Holland aangezien het kickboksen daar gewaardeerd wordt. Het technisch niveau van de hollanders is prachtig. Ze zijn sterk zowel fysisch als mentaal. Hun stijl is compleet. 

Tot nu toe heeft hij slechts één wedstrijd gedaan met zijn nieuwe team, een mooie overwinning in Enfusion, vorige maand, tegen Tarik LYCHA. Het was belangrijk om te tonen dat ik er mijn plaats heb, ik werd geblesseerd een week ervoor, maar niets aan te doen, ik moest hen tonen dat ik serieus was, misschien jong, maar bereidt om goede dingen te doen.

De verplaatsing naar Holland stoort hem niet : het is ver, ik ga 3 keer per week, 2u30 op en af, maar ik ga er met plezier, het is niet alsof ik naar school ging ! (Maar hij doet het ook naar school gaan 32 uur per week om er lichamelijke opvoeding te leren en alleen te trainen in Brussel). Hij weet waarom hij de verplaatsing doet, hij heeft er geduld voor, die club is een evidentie voor hem, hij houdt van hun stijl, hun werk, hun doeltrefendheid, de sfeer. 

Ik ben er met de besten. Ik kende deze club al en Kamal CHABRANI, mijn trainer, ik wist dat ik goed ging zijn, het is de club van Nordine BEN MOH, Loren JAVIER JORGE, Mohamed KHAMAL … Mohamed KHAMAL is een bokser die me enorm inspireerde toen ik jonger was, ik hou van zijn stijl, ik mis bijna geen enkel wedstrijd van hem. Vandaag train ik met hem ! Hij stond in mijn hoek bij Enfusion, dit heeft me enorm geholpen. 

Voor Deniz is zijn plaats in Enfusion een goed ding, maar het was geen verrassing voor hem : hij wist dat hij de vaardigheden had. Deniz is vol vertrouwen, hij weet wat hij waard is, en wanneer hij in de ring komt, is het voldoende voor hem om te denken aan wat hij allemaal gegeven heeft op trainingen om te weten dat hij klaar staat. 

En Deniz lacht niet met zijn voorbereiding : Zelfs als ik moe ben ga ik naar de zaal, ik train om sterker te worden, ik doe niet alsof, ik neem mijn carrière heel serieus op, ik offer veel op, ik wil de beste zijn welke organisatie dan ook, welke categorie dan ook. Ik ga starten met Enfusion in 61 en 63 kg. Ik blijf open staan voor alle wedstrijden, ik ben klaar om iedereen te ontmoeten die zich voorstelt, ik zal geen excuses hebben.

Van deze sport aanvaardt hij alles, hij is verliefd, onvoorwaardelijk : Ik beeld mij geen leven in zonder boks. Het zou saai zijn, ik zou niets te doen hebben. Wanneer ik niet train, ga ik naar wedstrijden kijken, ik kan me niet  tegenhouden, het is mijn enige passie. Anders ga ik naar buiten, lucht scheppen, ik doe simpele dingen, maar wat geldt is het boksen, ik val in slaap al kijkende naar wedstrijden ! 

Een ding is zeker, we zullen nog horen van deze jonge man en we zullen nog beven tijdens zijn wedstrijden. We laten hem het laatste woord : Ik dank mijn vader, mijn familie, mijn team, mijn trainer, mijn sponsors et al diegene die mij oprecht ondersteunen.